Kukurydza to roślina wymagająca, która do realizacji swojego potencjału plonotwórczego potrzebuje odpowiedniego pokrycia zapotrzebowania nie tylko w azot, ale i pozostałe składniki pokarmowe.

Przystępując do opracowania strategii nawożenia trzeba pamiętać, by żaden z makro czy mikroelementów nie ograniczał wzrostu roślin podczas całego okresu wegetacji.

Znajomość specyficznych potrzeb kukurydzy na każdym etapie jej rozwoju umożliwia podjęcie właściwych działań i eliminację przyczyn stwarzających niebezpieczeństwo dla optymalnego plonowania.

Kluczową rolę w odżywianiu pełni oczywiście azot.

Jego deficyt utrudnia proces formowania się liści i elementów strukturalnych kolby. Już w stadium ósmego liścia taki niedobór może prowadzić do nieodwracalnego ograniczenia ilości zawiązków ziarniaków, co prowadzić może do znacznej utraty plonów.

Nawet ⅓ spodziewanej wysokości plonu ziarna może zostać zredukowana już na starcie.

W późniejszym okresie, podczas budowania biomasy, o tempie wzrostu wciąż decyduje azot. W okresie kwitnienia determinuje on liczbę ziarniaków w kolbie, a w fazie dojrzewania jego deficyt destrukcyjnie wpływa na chlorofil, gdyż skraca okres asymilacji dwutlenku węgla.

Wielkość liścia, czyli potencjał roślin do wiązania CO₂ zależny jest od ilości zakumulowanego azotu w określonej fazie rozwojowej.

Kukurydza wymaga stworzenia odpowiednich warunków, które zapewniają efektywne wykorzystanie azotu.

Między innymi dobre zaopatrzenie roślin w fosfor usprawnia proces jego pobierania.

Ważny jest również potas, magnez, siarka, cynk i bor.

Fosfor jest niezbędny już na starcie, gdyż odpowiada za rozwój korzeni przybyszowych.

Dobre odżywienie fosforem umożliwia szybki rozwój początkowy roślin. Deficyt powoduje zahamowanie rozwoju całego systemu korzeniowego. Prowadzi do skarlenia roślin.

Kukurydza jest rośliną ciepłolubną, wykazuje dużą wrażliwość na niską temperaturę, a w takich warunkach, zredukowane jest pobieranie składników odżywczych, przede wszystkim fosforu.

Czytaj także >> Czy wielkość nasion do siewu ma znaczenie?

Fosfor przy temperaturze gleby wynoszącej mniej niż 12°C nie jest pobierany w ogóle przez rośliny. Dlatego istotne jest w początkowych fazach wzrostu kukurydzy stworzenie warunków ułatwiających pobieranie fosforu.

Nawożenie zlokalizowane wraz z siewem to skuteczna metoda na dostarczenie roślinom dostępnego fosforu w tym kluczowym okresie ich wzrostu.

Zastosowanie odpowiedniego nawozu wraz z materiałem siewnym gwarantuje szybszy rozwój korzeni.

Umieszczony blisko nasion, dostarcza roślinom substancje odżywcze już od najwcześniejszych etapów wzrostu. Nawozy wysiewane przy pomocy specjalnych aplikatorów montowanych do siewników gwarantują siewce błyskawiczną możliwość korzystania ze składników nawozu. W efekcie wschody są szybsze i wyrównane, a młode rośliny odznaczają się większym wigorem.

Anna Rogowska